Rzadko komu udaje się z takim wyczuciem odtworzyć ducha familokowych podwórek z nieodłączną klopsztangą, chlewikiem i hasiokiem, pomiędzy którymi działo się tak wiele w wiekach XIX i XX. Wszyscy, którzy wyrośliśmy w takim otoczeniu, odnajdujemy w tekstach Makuli i muzyce Spyry cząstkę własnych wspomnień, starzyka z fają, gołębie na górce, mury z czerwonej cegły, kachlok, szeslong i bifyj. Nie oszukujmy się – tego Śląska już nie ma. Zmienił się krajobraz, zmienili się ludzie. Dlatego tak chętnie poszukujemy ocalałych skrawków przeszłości i każdej możliwej drogi do sentymentalnej podróży w tamte lata.